Dży jak dżungla;)

   Nie planowałam tak długiej przerwy (kiedyś Wam opowiem CO, JAK i DLACZEGO), ale to będzie kiedyś. Musiałam ostro zwolnić tempo, no i że tak powiem jestem;) Zaglądałam czasem na Wasze blogi, co u Was ciekawego słychać, bo tak się składa, że mam czas na czytanie. No dobra, ale ja dziś nie o tym chciałam... Bo dziś chcę się pochwalić moją małą kwiaciarnią w salonie.  Mam taki fajny kącik, który od dłuższego czasu czekał na aranżację. Wcześniej stała tam szklarnia z Ikei, ale niestety (stety znaczy się, stety!!!) moich kwiatów zaczęło przybywać w zastraszającym tempie. Stwierdziłam zatem, że przydałoby się jakieś pięterko dla nich (wiecie, coś na wzór drapaka dla kotów). Po przeglądzie tysiąca kwietników w necie każdy miał jakieś "ALE". A ja wybredna baba mam czelność się panoszyć, mając na karku pzreszłość kwiatowo - kryminalną... To znaczy każdy z moich byłych kwiatków w byłym domu miał hodowaną kwiatową traumę, gdzie słowo "hodować" jest tu kluczowe. No, kaktusy mi padały...
   Jednak teraz dojrzałam, wraz z zakupem domu w moim mózgu najwyraźniej została odblokowana funkcja "uprawa i hodowla roślin";) Poprosiłam zatem mojego najlepszego męża na świecie żeby zrobił mi ładny kwietnik. Obiecał go zrobić, ale prosił o cierpliwość, bo ma dużo pracy i zleceń. Jak się kolejny raz w życiu okazało jestem osobą trochę w gorącej wodzie kąpaną (swoją drogą już widzę reakcję mojego męża i rodziców na słowo "trochę") i zaczęłam się niecierpliwić. Postanowiliśmy kupić drewniany kwietnik w Liroy Merlin za jedyne 49.90 (żeby nieco przyspieszyć całą akcję). Później, kiedy paczka dotarła i w końcu została złożona dumaliśmy nad naszą drabinką: czy ją malować, czy może jednak nie? A jeśli malować, to raz, czy może dwa razy?  W końcu mąż podjął męską decyzję: malujemy raz (co za szczęście, że on to powiedział, a nie ja....) Potem gdy już zamieszkały na kwietniku rośliny, powiesiliśmy na nim ozdobne żarówy i całkiem przypadkiem zrobił się fajny, ciepły klimat... Może za jakiś czas dorobię kilka kolejnych doniczek? A co, jak szaleć, to szaleć!
   Pogoda za oknem iście jesienna, deszcz stuka o szyby, żarówy na kwietniku dają delikatne światło, z adaptera sączy się głos Sinatry... I jak tu powiedzieć, że deszczowa pogoda może czasem nie być tak bardzo przyjemna? I nawet dziś nie przeszkadza mi stwierdzenie "sorry taki mamy klimat".