Gusty i guściki

   Długo zastanawiałam się czy poruszać ten trudny temat, bo już wcześniej były momenty, że miałam na to ochotę. Dlatego pewnie dziś się komuś narażę albo zwyczajnie zostanę zlinczowana, mimo to jednak zaryzykuję:-) Bo mnie gdzieś coś w środku gryzie...

    W połowie października mija dokładnie 7 miesięcy od momentu przeprowadzki. Tak, udało się,wreszcie po wielu latach tułaczki jesteśmy na swoim. Co za radość! Prawda jest taka, że od tego czasu razem z mężem odżyliśmy pod każdym względem. Związku, relacji rodzicielskiej, obowiązków domowych (można tak wyliczać, a wyliczać). Przez nasz dom przewinęło się sporo ludzi. Obiecywaliśmy sobie z mężem, że oboje przywdziejemy na ten czas grubą warstwę ochronną, będziemy twardzi i nie damy się przykrym komentarzom.Tylko tak się czasem nie da... Znakomita większość gości była pozytywnie nastawiona, cieszyła się naszym szczęściem, rozwiązaniami. Muszę nawet powiedzieć, że odżyła sieć rodzinnych relacji, które pod wpływem czasu gdzieś się przykurzyły. Były wspaniałe spotkania, czasem w domu, czasem w ogrodzie, gdzie nozdrza drażnił zapach grillowanych potraw...Często unosiłam się kilka centymetrów nad ziemią tak nam było fajnie, dobrze, wspaniale;-) No ale jest też druga strona medalu, bo w życiu wiadomo, nie zawsze jest różowo...

    Zdarzały się też głupie pytania, przykre komentarze... Ale nie takie żeby była jasność jeśli chodzi o rozwiązania typowo techniczne (bo te jestem w stanie przyjąć i przeanalizować, może ktoś ma rację???), tylko czysto czepialskie. Zdarzało się, że wylewano na nas swoją zazdrość i frustrację. Raz nawet musiałam założyć wygodne kapcie i zrobić w samotności małą rundę po mojej wsi, żeby sobie siarczyście poprzeklinać! A po przyjściu do domu zastałam męża z kubkiem melisy...

    Bo ja rozumiem, że komuś może nie podobać się wystrój, dodatki, bo to nie jego klimat. Jedni kochają minimalizm, styl skandynawski, inni uwielbiają retro czy shabby chic i  nic mi do tego. Jedni będą czuć się świetnie w ciemnych lub ostrych kolorach, ktoś inny znajdzie ukojenie w pastelach. Tylko tyle, albo aż tyle.

    Ktoś kiedyś powiedział, że o gustach się nie dyskutuje i chyba jest w tym sporo racji, bo każdy z nas jest inny i lubi inne rozwiązania i wnętrza. Jeżeli idę do kogoś w gościnę, to fajnie jeśli jego gust pokrywa się z moim (wtedy mogę się zachwycać i pieścić zmysły), ale jeżeli tak nie jest, to zwyczajnie to szanuję i nie muszę mu z tego powodu wbijać ostrej szpili przy samym kręgosłupie! Pobędę tam może kilka minut, może parę godzin, wypiję kawę lub dwie i zamknę za sobą drzwi… I nie będę się rozwodzić, że firanki nie pasują do całej reszty, lub kolor mebli mi nie odpowiada. Zachowam to dla siebie, bo to jest mój i tylko mój punkt widzenia ( może ktoś lubi coś innego, nie ma pieniędzy na lepsze rozwiązanie lub najzwyczajniej w świecie nie przywiązuje do tego aż takiej wagi!) Bo z tym można żyć;) z tego co wiem, jeszcze nikt z tego tytułu nie umarł, że jakiś dodatek nie pasuje do wnętrza, lub kolor ścian czy mebli jest nie taki jaki być niby powinien! (No chyba, że nie wiem o jakiś palpitacjach serca na konkretny widok lub rewolucję mieszkaniową ;-) Żeby teraz nie wyjść  na całkowitą zołzę, co się tylko wymądrza, ciekawa jestem Waszej opinii w tej kwestii, bo najzwyczajniej w świecie mogę się mylić, choć praktycznie pisałam o swoich odczuciach, a tych chociażby się bardzo chciało nie da się przeskoczyć;-) Do następnego Kochani! (kolejny post w przyszły piątek;-)